Piastowie

Chrzest Polski - 966.

Chrzest Polski to proces chrystianizacji społeczeństwa zajmującego ziemie polskie, trwający do XII XIII w. Chrzest Polski w ścisłym sensie oznacza chrzest ks. Mieszka I i jego otoczenia w 966. Towarzyszył mu sojusz polityczny z cesarstwem Ottonem I i podległymi mu Czechami, przypieczętowany 965 małżeństwem Mieszka z księżniczką czeską Dobrawą. Warunkiem sojuszu było przyjęcie chrztu i w konsekwencji wejście do grona państw chrześcijańskich. Mieszko zapewnił niezależność kościołowi kraju przez biskupstwo podległe wprost Rzymowi (968) i akt Dagome iudex poddający kraj papiestwu. Powołanie za rządów Bolesława I Chrobrego metropolii kościoła polskiego ze stolicą w Gnieźnie (1000) zakończyło proces związania Polski z zachodnim kręgiem cywilizacyjnym i jego kulturą. Zaburzenia w latach 30. i 40. XI w., zwiazane z reakcją pogańską, dotknęły monarchię i związany z nią Kościół. Późniejsza odbudowa umocniła pozycję biskupów i ustabilizowała sieć ich diecezji. Ważną rolę odegrał wówczas zakon benedyktynów (m.in. opactwo w Tyńcu); w XI i XII w. rozszerzał się system parafialny (w XII w. ok. 1000 parafii), co doprowadziło do spopularyzowania założeń wiary i praktyk chrześcijańskich w społeczeństwie.

Ważne i Ciekawe.

Okoliczności chrztu Mieszka I opisywał m.in. niechętny pogaństwu niemiecki kronikarz, biskup Thietmar, niemal współczesny tym wydarzeniom: [Dobrawa] pracowała więc nad nawróceniem swego małżonka i wysłuchał jej miłościwy Stwórca. Jego nieskończona łaska sprawiła, iż ten, który Go tak srogo prześladował, pokajał się i pozbył na ustawiczne namowy swej ukochanej małżonki jadu przyrodzonego pogaństwa, chrztem świętym zmywając plamę grzechu pierworodnego. I natychmist w ślad za głową i swoim umiłowanym władcą poszły ułomne dotąd członki spośród ludu i w szatę godową przyodziane, w poczet synów Chrystusowych zostały zaliczone...