Polska pod zaborami.

Rada nieustająca.

Rada nieustająca to najwyższa władza administracyjna Rzeczypospolitej, powołana przez sejm 1775. Składała się z króla (dysponującego 2 głosami), 18 senatorów i 18 przedstawicieli szlachty (posłów). Dzieliła się na 5 departamentów (interesów cudzoziemskich, wojska, policji, skarbu i sprawiedliwości). Rada Nieustająca kierowała administracją, przygotowywała projekty ustaw sejmowych, kontrolowała przestrzeganie prawa i dawała jego wiążącą interpretację. Miała ograniczyć władzę króla i przeciwstawić się reformom. Rada Nieustająca była pierwszym nowożytnym rządem i przyczyniła się do umocnienia administracji i gospodarczego rozwoju kraju. Ostro krytykowana jako narzędzie magnatów i ambasadora Rosji O.M. Stackelberga, została zlikwidowana 1789 przez Sejm Czteroletni. Reaktywowana 1793 przez sejm grodzieński.