I Wojna Światowa.

Polska Organizacja Wojskowa.

Polska Organizacja Wojskowa (POW), konspiracyjna organizacja paramilitarna utworzona 22 X 1914 r. w Warszawie z inicjatywy Józefa Piłsudzkiego. Działała w Królestwie Polskim, Galicji, na Ukrainie i w Rosji, a następnie w Wielkopolsce i na Górnym Śląsku. Początkowo jej bezpośrednim zadaniem była dywersja na tyłach wojsk rosyjskich. Po zjęciu Królestwa Polskiego przez wojska niemiecko-austriackie. Piłsudzki doszedł do wniosku, że dotychczasowa wojna z Rosją straciła sens i, że należy przygotować się do samodzielnej walki przeciw wszystkim zaborcom.

Od 1916 r. rozbudował POW, która w lutym 1917 r. liczyła ok. 12 tys. członków w 250 kołach terenowych. Rekrutowali się oni ze wszystkich grup społecznych. POW zaczęła działalność półlegalną, ale niebawem podjęła akcje przeciw Niemcom. Po aresztowaniach w lecie1917 r. przeszła do konspiracji i tworzyła swoje ogniwa w Galicji, na Białorusi i Ukrainie. Komendantem organizacji został Edward Śmigły-Rydz. W 1918 r. uczestniczyła w rozbrajaniu niemieckich i austriackich okupantów. Do wzorów POW sięgnięto w powstaniu wielkopolskim 1918 r. i w okresie walki o przyłączenie Górnego Śląska do Polski (19 II 1919 powołano POW Górnego Śląska). POW stała się organizacją podporządkowaną Piłsudzkiemu, jego główną bazą działalnosci i wpływów w społeczeństwie tuż po wojnie.